We dachten het wel in een half uur à drie kwartier te kunnen doen. Na drie kwartier hadden we het gevoel dat we net waren begonnen. Het duister nodigt je uit tot klokloos reflecteren. Alles vertraagt. En als je het dan ook nog hebt over zingeving, zelfonderzoek, geloof als houvast en leidraad in voor- en tegenspoed, vertwijfeling en kunst als catharsis, dan ben je zo twee uur verder.
Remy Jacobs keek in zijn eigen ziel, en wij keken mee. Hij besloot, op ons verzoek, met een kerstverhaal van de Oostenrijkse Johannes Mario Simmel, door hemzelf vertaald. In het aardedonker luisterden wij naar een ontroerende vertelling over de clown en het meisje. Over elkaar echt zien. Het duurt acht minuten en je vindt het hier.
Eduard van Holst Pellekaan
